کد مطلب:224031 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
ترجمه ی یک خبر مهم درباره ی ذره
شیخ محمد بن یعقوب كلینی در كتاب ایمان و كفر كافی بسند خود از حبیب سجستانی روایت كرده كه گوید از امام پنجم حضرت امام محمد باقر علیه السلام شنیدم كه فرمود:
چون خدای عالم نوع بشر را از صلب آدم ابوالبشر بیرون آورد پیمان ربوبیت از همه گرفت و برای هر پیغمبری پیمان نبوت او را از امت خودش گرفت.
[ صفحه 425]
نخستین كسی كه پیمان نبوت او را گرفت عقل كل و اشرف رسل حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله بود «چنانچه خودش فرمود «كنت نبیا و آدم بین الماء و الطین»
بودم آن روز من از طایفه درد كشان
كه نه از تاك نشان بود و نه از تاك نشان
آنگاه به آدم خطاب فرمود نگاه كن چه می بینی.
آدم نگاهی به اولاد و ذراری خود نمود دید فضای آسمان از فرزندان او پر شده اند. عرض كرد پروردگارا چه اندازه فرزندان من بسیارند؟ یقینا مقصودی در آفرینش است و لابد برای كاری آنها را آفریده ای؟ كه از آنها پیمان می گیری خطاب شد برای آن عهد و میثاق می گیرم كه مرا بیگانگی بپرستند. و شرك نیاورند و پیغمبران را به رسمیت بشناسند و از جانشینان آنها نیز پیروی نمایند.
آدم عرض كرد پروردگارا چرا برخی از این ذرات ذریه خود را بزرگتر و برخی را كوچكتر می بینم. بعضی درخشنده و دسته ای كم نور و تاریك هستند.
خطاب شد برای آنكه آنها را بیازمایم و امتحان كنم آنانكه در آزمایش خوب از امتحان بر نیامده كم نور هستند.
آدم از همین بیان فهمید كه عصیان موجب گناه و بی نوری است عرض كرد پروردگارا اجازه می دهی سخن بگویم.
خطاب شد بگو - روح تو از روح من است و طبیعت تو خلاف هستی جاویدانی است. آدم گفت پروردگارا روح زنده من از تست و طبع مادی من خلاف هستی و بود من است. ای كاش همه فرزندان را یك نواخت و یكرنگ یك نور یك طبیعت و مساوی در عمر و ثروت و روزی و قدر و مقام و طینت واحد آفریده بودی تا بهم تجاوز و ستم نكنند و حسد و كینه نورزند و علیه هم قیام نكنند. تجاوز به حدود و حقوق هم ننمایند!!
خطاب شد ای آدم تو به نیروی روح من گویا شدی ولی به ضعف طبیعت خود اداء سخن نمودی؟
ای آدم من آفریننده توانائی هستم كه از روی علم و حكمت و قدرت و توانائی جن و انس و بشر را آفریدم تا مرا عبادت كنند اختلاف آنها یك نسبت مستقیم با تقدیر و قضا و قدر آنها دارد كه به تدبیر و تقدیر من در حركت هستند.
[ صفحه 426]
سنت آفرینش ما تغییر ناپذیر است ما جن و انس را برای معرفت و بندگی خلق كردیم - بهشت را برای كسانی مهیا ساختیم كه ما را بپرستند و اطاعت كنند و جهنم را برای آنان كه تمرد نمایند و نافرمانی كنند - در پاداش و كیفر خلق از كسی پروا ندارم ای آدم تو را و نژادت را كه آفریدم از روی احتیاج و حاجتی نبود بلكه شما را برای آزمایش سبقت بدرجات عالیه كمال آفریدم و دنیا و آخرت و مرگ و حیات ثواب و عقاب و بهشت و جهنم همه برای آزمایش و تعیین سعید از شقی بود - بلندی - كوتاهی - كوری و بینائی - زشتی و زیبائی - علم و جهل - مرض و صحت - غنی و فقیر و سایر عوامل زندگی همه برای نظام تكامل مهیا شده است این همه عوامل پیش از مرگ است تا میزان قدرت و كمال هر كس معلوم گردد. و هر كس به توحید و نبوت و امامت كه از آنها عهد و میثاق گرفتم ایمان داشته اقرار نماید و عمل كنند از ثواب و اعطای جزیل ما بهره مند می گردد.
فقیر كه بغنی بنگرد غنی را از ما بخواهد و مریض كه بسالم بنگرد عافیت و سلامت را از ما می خواهد.
گناهكار كه به مطیع و عابد بنگرد غفران و آمرزش از ما مسئلت می نماید - كافر كه مقام مؤمن را ببیند از ما درخواست آن مقام و درجه را دارد و مؤمن كه به كافر بنگرد شكر و حمد را می نماید - متمكن بر درویش كه بنگرد شكرانه بی نیازی خود را بساحت ما نشان می دهد - همه این حالات برای توجه خلق بخالق آنها می باشد.
ما هستیم فرمانروای كل عالم وجود كه قضا و قدر در اختیار و اراده و مشیت ماست هر چه بهتر بهر كه دادیم برای آزمایش و امتحان بود تا كمال برای آنها دست دهد اگر همه مساوی بودند فعلیت استعدادها ظاهر نمی شود - ما هر كه را كه بخواهیم بر حسب قدرت و استطاعت و نیروی معنوی او تقدم و تأخر در مقام جسمانی و روحانی می دهیم و آزاد در میدان زندگی گذاشتیم تا ببنیم چگونه عمل می كنند و غافل از عمل آنان نیستیم.
چون خدای عالم نوع بشر را از صلب آدم ابوالبشر بیرون آورد پیمان ربوبیت از همه گرفت و برای هر پیغمبری پیمان نبوت او را از امت خودش گرفت.
[ صفحه 425]
نخستین كسی كه پیمان نبوت او را گرفت عقل كل و اشرف رسل حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله بود «چنانچه خودش فرمود «كنت نبیا و آدم بین الماء و الطین»
بودم آن روز من از طایفه درد كشان
كه نه از تاك نشان بود و نه از تاك نشان
آنگاه به آدم خطاب فرمود نگاه كن چه می بینی.
آدم نگاهی به اولاد و ذراری خود نمود دید فضای آسمان از فرزندان او پر شده اند. عرض كرد پروردگارا چه اندازه فرزندان من بسیارند؟ یقینا مقصودی در آفرینش است و لابد برای كاری آنها را آفریده ای؟ كه از آنها پیمان می گیری خطاب شد برای آن عهد و میثاق می گیرم كه مرا بیگانگی بپرستند. و شرك نیاورند و پیغمبران را به رسمیت بشناسند و از جانشینان آنها نیز پیروی نمایند.
آدم عرض كرد پروردگارا چرا برخی از این ذرات ذریه خود را بزرگتر و برخی را كوچكتر می بینم. بعضی درخشنده و دسته ای كم نور و تاریك هستند.
خطاب شد برای آنكه آنها را بیازمایم و امتحان كنم آنانكه در آزمایش خوب از امتحان بر نیامده كم نور هستند.
آدم از همین بیان فهمید كه عصیان موجب گناه و بی نوری است عرض كرد پروردگارا اجازه می دهی سخن بگویم.
خطاب شد بگو - روح تو از روح من است و طبیعت تو خلاف هستی جاویدانی است. آدم گفت پروردگارا روح زنده من از تست و طبع مادی من خلاف هستی و بود من است. ای كاش همه فرزندان را یك نواخت و یكرنگ یك نور یك طبیعت و مساوی در عمر و ثروت و روزی و قدر و مقام و طینت واحد آفریده بودی تا بهم تجاوز و ستم نكنند و حسد و كینه نورزند و علیه هم قیام نكنند. تجاوز به حدود و حقوق هم ننمایند!!
خطاب شد ای آدم تو به نیروی روح من گویا شدی ولی به ضعف طبیعت خود اداء سخن نمودی؟
ای آدم من آفریننده توانائی هستم كه از روی علم و حكمت و قدرت و توانائی جن و انس و بشر را آفریدم تا مرا عبادت كنند اختلاف آنها یك نسبت مستقیم با تقدیر و قضا و قدر آنها دارد كه به تدبیر و تقدیر من در حركت هستند.
[ صفحه 426]
سنت آفرینش ما تغییر ناپذیر است ما جن و انس را برای معرفت و بندگی خلق كردیم - بهشت را برای كسانی مهیا ساختیم كه ما را بپرستند و اطاعت كنند و جهنم را برای آنان كه تمرد نمایند و نافرمانی كنند - در پاداش و كیفر خلق از كسی پروا ندارم ای آدم تو را و نژادت را كه آفریدم از روی احتیاج و حاجتی نبود بلكه شما را برای آزمایش سبقت بدرجات عالیه كمال آفریدم و دنیا و آخرت و مرگ و حیات ثواب و عقاب و بهشت و جهنم همه برای آزمایش و تعیین سعید از شقی بود - بلندی - كوتاهی - كوری و بینائی - زشتی و زیبائی - علم و جهل - مرض و صحت - غنی و فقیر و سایر عوامل زندگی همه برای نظام تكامل مهیا شده است این همه عوامل پیش از مرگ است تا میزان قدرت و كمال هر كس معلوم گردد. و هر كس به توحید و نبوت و امامت كه از آنها عهد و میثاق گرفتم ایمان داشته اقرار نماید و عمل كنند از ثواب و اعطای جزیل ما بهره مند می گردد.
فقیر كه بغنی بنگرد غنی را از ما بخواهد و مریض كه بسالم بنگرد عافیت و سلامت را از ما می خواهد.
گناهكار كه به مطیع و عابد بنگرد غفران و آمرزش از ما مسئلت می نماید - كافر كه مقام مؤمن را ببیند از ما درخواست آن مقام و درجه را دارد و مؤمن كه به كافر بنگرد شكر و حمد را می نماید - متمكن بر درویش كه بنگرد شكرانه بی نیازی خود را بساحت ما نشان می دهد - همه این حالات برای توجه خلق بخالق آنها می باشد.
ما هستیم فرمانروای كل عالم وجود كه قضا و قدر در اختیار و اراده و مشیت ماست هر چه بهتر بهر كه دادیم برای آزمایش و امتحان بود تا كمال برای آنها دست دهد اگر همه مساوی بودند فعلیت استعدادها ظاهر نمی شود - ما هر كه را كه بخواهیم بر حسب قدرت و استطاعت و نیروی معنوی او تقدم و تأخر در مقام جسمانی و روحانی می دهیم و آزاد در میدان زندگی گذاشتیم تا ببنیم چگونه عمل می كنند و غافل از عمل آنان نیستیم.